1 Litre of Tears: ความเจ็บปวดของผู้ป่วย Spinocerebellar ataxia

วันหนึ่งผมได้ตรวจผู้ป่วยชายผู้หนึ่งอาชีพนักเขียนมาด้วยอาการเดินลำบากมา 1 ปี ผู้ป่วยรายนี้มาพร้อมภรรยาที่มีสีหน้าวิตกกังวลจนเห็นได้ชัด อาการได้เป็นมากขึ้นเรื่อย ๆจนเซ บางครั้งเซจนล้ม

ผมได้ตรวจพบว่า cerebellar signs ของผู้ป่วยผิดปกติไป หลังครวจร่างกายเสร็จผมตั้ง Problem list ว่าเป็น Chronic progressive pancerebellar ataxia แล้วได้ส่ง investigation เบื้องต้น 

ผู้ป่วยถามผมว่า “หมอว่าผมจะเป็นโรคเดียวกับ เด็กญี่ปุ่นในเรื่องนำ้ตาหนึ่งลิตรหรือเปล่า”

ผมหันหน้าไปมองผู้ป่วยพลางตอบแล้วยิ้ม “นำ้ตาหนึ่งลิตร… หนังญี่ปุ่น…”  “ใช่ 1 Litre of tear” ผู้ป่วยชายวัยกลางคนยำ้

ผมได้แต่เงียบแล้วคิดในใจ “ช่วงนี้ผมดูแต่หนังเกาหลี”

 

1 Litre of Tears

คือนั้นมี 2 สิ่งที่ผมทำ คือ เปิดดู Music video ของเรื่อง 1 Litre of Tears และเปิด Text อ่านเรื่อง spinocerebellar ataxia

หลังดู Music video เรื่องนี้จบผมก็รู้แล้วว่าทำไมถึงชื่อเรื่อง นำ้ตาหนึ่งลิตร ถึงแม้ว่านำ้ตาที่ไหลออกมาของผมจะไม่เท่ากับ 1 ลิตรก็ตาม(ตามปกติก็ไม่ค่อยได้ดูหนังญี่ปุ่นเท่าไหร่ นอกจากอ่านหนังสือของ Harugi Murakami นักเขียนอดีตเจ้าของ Jass Bar) เรื่องนี้ทำได้กินใจจริง ๆ

Plot summary

Aya Kito เด็กสาวอายุ 15 ปีที่ร่าเริง เป็นนักบาสเกตบอล กำลังมีความรักที่สดใส แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อ Aya Kito เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีความผิดปกติเกี่ยวกับการทรงตัว Aya Kito ได้ไปพบแพทย์และได้รับการวินิจฉัยโรคว่าเป็นโรค “Spinocerebellar atropy” หรือ “Spinocerebellar ataxia”  โรคที่ความรู้สึกเหมือนถูกจองจำอยู่ในร่างกายที่ค่อย ๆคล้ายกับเป็นอัมพาตไปทีละน้อยและรักษาไม่หาย 

การต่อสู้กับโรคอันรุนแรงอาศัยกำลังใจจากทั้งทางครอบครัว คนรักและผู้ที่อยู่รอบข้าง ทำให้กำลังใจในการอยู่บนโลก แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาอันน้อยนิดแต่ก็เป็นโลกที่มีแต่ความสุข

Aya เสียชีวิตเมื่ออายุ 25 ปี